مطالعۀ ایمونوهیستوشیمی پراکنش gad و gaba در قشر انتورینال پس از مهار منتشر شونده در موش های صحرایی نوجوان

مقدمه: مهار منتشر شونده که در سال 1944 توسط لئو کشف شد، یک موج دپلاریزاسیون پاتوفیزیولوژیکی است که به آرامی در مغز پخش می شود (3 میلی متر در دقیقه) و تغییرات یونی و همودینامیک چشمگیری را سبب می شود. به نظر می رسد مهار منتشر شونده از طریق فعالیت چندین مکانیسم و گیرنده ظاهر می شود که به طور کامل شناخته نشده اند. اینجا ما اثر سیستم مهاری را در مدل حیوانی مهار منتشر شونده با استفاده از تکنیک ایمونوهیستوشیمی مطالعه کردیم. مواد و روش ها: پس از کارگذاری الکترودهای ثبت کننده و کانولا بر روی مغز، مهار منتشر شونده مکرر از طریق تزریق کلرید پتاسیم (2 مولار) در موش های صحرایی نوجوان به مدت چهار هفته متوالی القاء شد. سپس تمامی مغزهای موش های صحرایی خارج گردیدند. با استفاده از رنگ آمیزی تولوئیدن بلو، میانگین تعداد نورون های تیره در قشر انتورینال مشخص گردید. به منظور مشخص کردن شیوع و توزیع زیر واحدهای گیرندۀ gabaa و گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز (gad)، آنزیم بیوسنتز gaba، تکنیک ایمونوهیستوشیمی انجام شد. یافته ها: میانگین تعداد مهار منتشر شوندۀ القاء شده در طی 4 هفته آزمایش از نظر آماری افزایش یافت. میانگین تعداد نورون های تیرۀ قشر انتورینال به طور معنی داری در موش های صحرایی گروه مهار منتشر شونده در مقایسه با گروه شم افزایش داشت. به علاوه بیان gad 65 در قشر انتورینال به طور معنی داری در گروه مهار منتشر شونده در مقایسه با گروه شم افزایش پیدا کرد. اگرچه هر دو زیر واحدهای گیرنده gaba-aα و gaba-aβ به طور معنی داری در آن ناحیه پس از مهار منتشر شونده تغییر نکردند. نتیجه گیری: این یافته ها پیشنهاد می کنند که مهار منتشر شونده می تواند به سلول های عصبی در بافت های عصبی در موش های صحرایی نوجوان آسیب برساند و به طور موازی منجر به افزایش gad 65 در سیستم عصبی مرکزی شود.